Αρθροπάθεια γόνατος

Οι ακόλουθοι παράγοντες μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη αρθρώσεων των αρθρώσεων του γόνατος:

• υπερβολική σωματική δραστηριότητα που δεν πληροί τις απαιτήσεις ηλικίας, που οδηγεί σε βλάβη στις αρθρώσεις.
• καθιστική ζωή;
• υπέστη τραυματισμούς στην περιοχή των αρθρώσεων του γόνατος - εξαρθρήματα του γόνατος, κατάγματα, ρήξεις και ρήξεις των συνδέσμων, βλάβη στο σώμα του μηνίσκου, σοβαρές πτώσεις στο γόνατο, μώλωπες.
• αυξημένος δείκτης μάζας σώματος, που προκαλεί αυξημένη πίεση στις αρθρώσεις, ρήξη μηνίσκου.
• κληρονομικότητα;
• αρθρίτιδα ή άλλες ασθένειες των αρθρώσεων (η φλεγμονή μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση οιδήματος ή στη συσσώρευση μεγάλης ποσότητας αρθρικού υγρού στις αρθρώσεις, προκαλώντας την καταστροφή του ιστού χόνδρου).
• μεταβολικές διαταραχές που οδηγούν στην απέκκριση του ασβεστίου από το σώμα.
• σακχαρώδης διαβήτης οποιουδήποτε τύπου, ορμονικές διαταραχές και άλλες παθολογίες του ενδοκρινικού συστήματος.
• χρόνιες ή παλαιότερες ασθένειες φλεγμονώδους και μολυσματικής φύσης.
• παραβίαση της ροής του αίματος?
• ερυθηματώδης λύκος, ρευματοειδής, ουρική αρθρίτιδα και ψωριασικές παθολογίες, αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα.
• πλατυποδία, λόγω των οποίων το κέντρο βάρους μετατοπίζεται και το φορτίο στην άρθρωση αυξάνεται.
• νευρική υπερφόρτωση και αγχωτικές καταστάσεις.

Γιατί εμφανίζεται η αρθροπάθεια της άρθρωσης του γόνατος

Τις περισσότερες φορές, οι ίδιοι οι άνθρωποι γίνονται οι ένοχοι της ανάπτυξης μιας τέτοιας δυσεπίλυτης ασθένειας. Συχνά, όταν εμφανίζεται πόνος στην άρθρωση του γόνατος, οι άνθρωποι αγνοούν τις οδυνηρές αισθήσεις, προτιμώντας να πάνε στον γιατρό για να χρησιμοποιήσουν οποιαδήποτε φάρμακα που απλώς συγκαλύπτουν τον πόνο.

Μετά από μερικά χρόνια, θα πρέπει ακόμα να συμβουλευτείτε έναν ειδικό, καθώς με μια τέτοια διάγνωση, η αυτοθεραπεία δεν θα δώσει αποτέλεσμα. Ωστόσο, η σοβαρότητα της αρθροπάθειας θα είναι τουλάχιστον μέση. Εδώ δεν αρκούν πλέον οι αλοιφές, η ενδοαρθρική χορήγηση υαλουρονικού οξέος και η προληπτική φυσική αγωγή, όπως θα μπορούσε να γίνει στα αρχικά στάδια της εξέλιξης της νόσου. Πιθανότατα, θα χρειαστεί να ενεργήσετε ριζικά, συμπεριλαμβανομένης μερικές φορές με τη χρήση χειρουργικής επέμβασης.

Συμπτώματα και διάγνωση αρθρώσεων των αρθρώσεων του γόνατος

Η ασθένεια μπορεί να διακριθεί από τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

• Σύνδρομο πόνου. Οι επώδυνες αισθήσεις εμφανίζονται συνήθως ξαφνικά, αλλά τις περισσότερες φορές με σωματική καταπόνηση, έστω και ελαφριά. Ο πόνος μπορεί να είναι διαφορετικής φύσης. Στην αρχή, αυτά θα είναι αδύναμα οσφυϊκά (δυστυχώς, λίγοι άνθρωποι τους δίνουν σημασία). Ο ήπιος πόνος που εμφανίζεται μόνο περιοδικά μπορεί να διαρκέσει για μήνες ή και χρόνια, έως ότου η ασθένεια εξελιχθεί σε πιο σοβαρό στάδιο.
• Σημαντική παραμόρφωση γόνατος. Ένα παρόμοιο σύμπτωμα είναι χαρακτηριστικό για τα μεταγενέστερα στάδια. Και στην αρχή της ανάπτυξης της αρθροπάθειας, το γόνατο πρήζεται και πρήζεται λίγο.
• Η εμφάνιση πυκνών σχηματισμών στο πίσω τοίχωμα των αρθρώσεων του γόνατος. Η συσσώρευση μεγάλης ποσότητας αρθρικού υγρού στην κοιλότητα της κύστης του Baker ή στην ίδια την άρθρωση.
• Ένα απότομο τσάκισμα των αρθρώσεων, το οποίο συνοδεύεται από πόνο.
• Μειωμένη κινητικότητα των αρθρώσεων. Αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο στα τελευταία στάδια της αρθρώσεως. Σε αυτή την περίπτωση η κάμψη και η έκταση του γόνατος προκαλεί έντονο πόνο και στα τελευταία στάδια η κίνηση γίνεται σχεδόν αδύνατη.

ΑΝΑΦΟΡΑ! Σε έναν ασθενή με αρθροπάθεια, το βάδισμα αλλάζει: χαρακτηρίζεται από πτώση των ποδιών και κουτσό.

Παθογένεση αρθρώσεων των αρθρώσεων του γόνατος

Οι ειδικοί διακρίνουν την πρωτοπαθή και τη δευτεροπαθή αρθροπάθεια.

Πρωτοπαθής αρθροπάθεια των αρθρώσεων του γόνατος

Για την πρωτοπαθή γονάρθρο, οι ακόλουθες διεργασίες είναι χαρακτηριστικές:

1. Ο αρθρικός χόνδρος είναι ικανός να επιδεινώνεται συνεχώς και ταυτόχρονα να ανανεώνεται γρήγορα. Υπό κανονικές συνθήκες, αυτές οι δύο διαδικασίες θα πρέπει να εξισορροπούν η μία την άλλη. Με το πέρασμα της ηλικίας, η καταστροφή του χόνδρου συμβαίνει με τον ίδιο ρυθμό, αλλά η ανάκτησή του επιβραδύνεται. Η μάζα ενός ατόμου παίζει σημαντικό ρόλο εδώ. Πράγματι, εάν η μάζα ενός ατόμου είναι 70 κιλά, τότε σε 10 βήματα στο ένα πόδι θα μεταφέρει 700 κιλά και αυτός που ζυγίζει 120 κιλά θα μεταφέρει έως και 1200 κιλά, κάτι που θα γίνει σημαντικό φορτίο στις αρθρώσεις και χόνδρο, ο οποίος θα φθείρεται πιο γρήγορα εξαιτίας αυτού.
2. Είναι σημαντικό να θυμάστε: η άρθρωση τροφοδοτείται με χρήσιμα στοιχεία μόνο όταν κινείται. Ο καθιστικός τρόπος ζωής οδηγεί σε επιβράδυνση των μεταβολικών διεργασιών, γι' αυτό και τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά δεν φτάνουν στον προορισμό τους.
3. Η πιθανότητα εμφάνισης γονάρθρωσης αυξάνεται σε άτομα των οποίων οι γονείς υπέφεραν από αυτή την ασθένεια.

Δευτεροπαθής αρθροπάθεια της άρθρωσης του γόνατος

Αναπτύσσεται για τους εξής λόγους:

• Πολλαπλοί τραυματισμοί. Σε ένα άτομο σε οποιαδήποτε ηλικία, θα προκαλέσουν υπερβολική πίεση στον χόνδρο. Όταν σπάσει οποιοδήποτε οστό που καλύπτεται από χόνδρο, εμφανίζονται ανωμαλίες, τα λεγόμενα «βήματα». Σε αυτή την περιοχή, τώρα, με οποιαδήποτε κίνηση, η άρθρωση θα φθείρεται, οδηγώντας σε αρθρώσεις.
• Ανάπτυξη ρευματοειδούς αρθρίτιδας, νόσος Koenig, εμφάνιση πυώδους φλεγμονής στην περιοχή της άρθρωσης.
• Αγγειακή δυσλειτουργία.

Ταξινόμηση και στάδια ανάπτυξης της αρθροπάθειας των αρθρώσεων του γόνατος

Οι ορθοπεδικοί χωρίζουν τη γονάρθρο σε στάδια, από τα οποία εξαρτάται η περαιτέρω θεραπεία της νόσου. Φυσικά, η πορεία της θεραπείας θα εξαρτηθεί και από άλλους παράγοντες, για παράδειγμα, τους λόγους για την ανάπτυξη, τον εντοπισμό και τη φύση της αρθροπάθειας.

ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ! Η ποιοτική θεραπεία μπορεί να συνταγογραφηθεί μόνο από γιατρό μετά από πλήρη μελέτη της εικόνας της νόσου. Η αυτο-χορηγούμενη θεραπεία μπορεί μόνο να επιδεινώσει την κατάσταση της υγείας.

Η κύρια ταξινόμηση χωρίζει τη γονάρθρο σε τέσσερα στάδια ανάπτυξης:

1. Αρχικό στάδιο. Σε αυτό το στάδιο, η ασθένεια μόλις εμφανίζεται. Τα εξωτερικά συμπτώματα είναι ελάχιστα αισθητά ή απουσιάζουν εντελώς, το σχήμα της άρθρωσης είναι σε ικανοποιητική κατάσταση. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν μόνο ήπια ενόχληση ή βάρος στο γόνατο μετά από μεγάλους περιπάτους, καθώς και έντονη σωματική καταπόνηση. Μια ακτινογραφία θα είναι ελάχιστη πληροφόρηση: μια ακτινογραφία μπορεί να δείξει μόνο μια ελαφρά στένωση του διαστήματος της άρθρωσης. Δυστυχώς, σε αυτό το στάδιο, ένα άτομο δεν αναζητά ιατρική βοήθεια λόγω της ασήμαντης σημασίας των συμπτωμάτων.
2. Το δεύτερο στάδιο χαρακτηρίζεται από ένα αισθητό σύνδρομο πόνου, ειδικά κατά το περπάτημα και το ανέβασμα σκαλοπατιών, καθώς και τη νύχτα. Η σοβαρότητα του πόνου μειώνεται κατά την ηρεμία. Η κίνηση της άρθρωσης γίνεται δύσκολη. Ακούγεται ένα τρίξιμο ή τρίξιμο των γονάτων κατά το περπάτημα. Στην ακτινογραφία γίνεται αισθητή η στένωση του χώρου της άρθρωσης καθώς και τα οστεόφυτα. Ο ασθενής αρχίζει να κουτσαίνει.
3. Όταν η αρθροπάθεια έχει περάσει στο τρίτο στάδιο, το σύνδρομο πόνου θα γίνεται συνεχώς αισθητό, ακόμη και αν δεν υπάρχει κίνηση. Οι διαδικασίες παραμόρφωσης και εκφυλισμού περνούν σε ένα μη αναστρέψιμο στάδιο. Η παραμόρφωση της άρθρωσης γίνεται έντονη, η απόσταση μεταξύ των αρθρικών επιφανειών μειώνεται αισθητά, πολλά οστεόφυτα αυξάνονται σε μέγεθος. Οδυνηρές αισθήσεις τώρα ενοχλούν τον ασθενή ακόμη και σε κατάσταση πλήρους ανάπαυσης. Ένα άτομο εξαρτάται από εξωτερική υποστήριξη (περιπατητές, μπαστούνια) και χρειάζεται βοήθεια από άλλους ανθρώπους. Η συντηρητική θεραπεία σε αυτό το στάδιο είναι λιγότερο αποτελεσματική.
4. Το τέταρτο στάδιο χαρακτηρίζεται από συνεχή εξουθενωτικό πόνο. Οι οστεοφυτικές αυξήσεις αυξάνονται σε αριθμό και μέγεθος, ο χόνδρος καταστρέφεται πλήρως, ο χώρος της άρθρωσης ελάχιστα εντοπίζεται ή απουσιάζει εντελώς, τα οστά παραμορφώνονται σοβαρά. Ακόμη και οι αδύναμες κινήσεις γίνονται βασανιστήρια για τον ασθενή. Σε αυτό το στάδιο της γονάρθρωσης, ο ασθενής αναγνωρίζεται ως ανάπηρος. Ελλείψει χειρουργικής επέμβασης, η ασθένεια μπορεί να οδηγήσει σε αναπηρία.

Επιπλοκές αρθρώσεων των αρθρώσεων του γόνατος

Η προχωρημένη αρθροπάθεια μπορεί να οδηγήσει σε εξαρθρήματα και υπεξαρθρώσεις της άρθρωσης του γόνατος. Με το εξάρθρημα, η επίφυση του μηριαίου οστού εκτείνεται εντελώς έξω από την άρθρωση, λόγω της οποίας η κίνηση στην άρθρωση καθίσταται αδύνατη και ο άξονας του ποδιού μετατοπίζεται ουσιαστικά στο πλάι. Ευτυχώς, μια τέτοια αρνητική παραλλαγή της ανάπτυξης της νόσου είναι μάλλον σπάνια.

Οι υπεξαρθρώσεις είναι πιο συχνές. Χαρακτηρίζονται από μερική μετατόπιση των αρθρώσεων μεταξύ τους και ελαφρά απόκλιση του άξονα της κνήμης. Στην περίπτωση αυτή, τα υπεξαρθρήματα συνοδεύονται από έντονο πόνο και δυσλειτουργία των αρθρώσεων.

Η παραμέληση της νόσου μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη απώλεια της λειτουργικότητας του κάτω άκρου.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Η συνήθεια να γλιτώνεις ένα πονεμένο πόδι μερικές φορές προκαλεί παραμόρφωση των μεσοσπονδύλιων δίσκων και εμφάνιση κηλών.

Συνέπειες παραμελημένης γονάρθρωσης

Το προχωρημένο στάδιο της γονάρθρωσης χαρακτηρίζεται σχεδόν πάντα από τα ακόλουθα δυσμενή συμπτώματα:

• πόνος όλο το εικοσιτετράωρο, από τον οποίο κανένα αναλγητικό δεν μπορεί να σώσει.
• απώλεια στήριξης για ένα άκρο (είναι αδύνατο να σταθείτε σε ένα πονεμένο πόδι ή τουλάχιστον να ακουμπήσετε).
• ακινητοποίηση του αρθρικού αποκλεισμού.
• έντονη καμπυλότητα των οστών γύρω από το γόνατο.
• έντονο οίδημα γύρω από την πληγείσα περιοχή.

Μέθοδοι για τη θεραπεία της αρθροπάθειας της άρθρωσης του γόνατος

Η συνταγογραφούμενη θεραπεία εξαρτάται από τον βαθμό ανάπτυξης της νόσου. Υπάρχουν πολλές επιλογές θεραπείας.

ορμόνες

Αυτά τα φάρμακα συνταγογραφούνται για σοβαρή έξαρση, που συνοδεύεται από αρθρίτιδα και έντονο πόνο. Συνήθως οι ορμόνες χορηγούνται με ένεση. Τα ακόλουθα φάρμακα χρησιμοποιούνται συχνότερα:

• Φλοστερόνη;
• Diprosfan;
• Υδροκορτιζόνη.

Η πορεία της θεραπείας με ορμόνες είναι συνήθως σύντομη· οι ενέσεις γίνονται μόνο κατά τη διάρκεια μιας περιόδου σοβαρής έξαρσης. Οι ορμόνες χορηγούνται με μέση συχνότητα μία φορά κάθε 10 ημέρες.

Χονδροπροστατευτικά

Τα χονδροπροστατευτικά συνταγογραφούνται στο αρχικό στάδιο της ανάπτυξης της νόσου. Αυτή η θεραπεία θεωρείται επί του παρόντος η πιο αποτελεσματική και ασφαλής: πρακτικά δεν υπάρχουν αντενδείξεις και οι παρενέργειες εμφανίζονται στις πιο σπάνιες περιπτώσεις.

Τα φάρμακα στοχεύουν στην αποκατάσταση του χόνδρου, στη βελτίωση των μεταβολικών διεργασιών, στη θρέψη του χόνδρινου ιστού και στην προστασία του από περαιτέρω καταστροφή. Αλλά στα τελευταία στάδια της αρθρώσεως, οι χονδροπροστατευτικοί είναι επίσης ανίσχυροι.

Αυτή η ομάδα φαρμάκων παράγεται με τη μορφή ενέσεων, αλοιφών, πηκτωμάτων, δισκίων.

Αγγειοδιασταλτικά φάρμακα

Αυτά τα κεφάλαια είναι απαραίτητα για την εξάλειψη του σπασμού των μικρών αγγείων, την αύξηση της κυκλοφορίας του αίματος και την παροχή θρεπτικών ουσιών στην περιοχή της προσβεβλημένης άρθρωσης. Συνταγογραφείται για λήψη αγγειοδιασταλτικών μαζί με χονδροπροστατευτικά.

Εάν το αρθρικό υγρό δεν συσσωρευτεί κατά τη γονάρθρωση (δεν υπάρχει αρθρίτιδα), συνιστάται η χρήση θερμαντικών αλοιφών.

Υαλουρονικό οξύ

Με άλλο τρόπο, αυτό το εργαλείο ονομάζεται πρόσθεση ενδοαρθρικού υγρού, αφού η σύνθεση του οξέος είναι παρόμοια σε σύνθεση με το ενδοαρθρικό υγρό. Όταν το οξύ εγχέεται στην άρθρωση, σχηματίζει μια μεμβράνη που εμποδίζει την ισχυρή τριβή του χόνδρου κατά την κίνηση, επηρεάζει την εξωκυτταρική μήτρα, βελτιώνοντας τις μεταβολικές διεργασίες στην άρθρωση και επίσης ενεργοποιεί την παραγωγή του δικού του υαλουρονικού οξέος στην άρθρωση - δηλ. επαναφέρει τη λειτουργία της άρθρωσης στο φυσιολογικό, σταματώντας τις παθολογικές διεργασίες που καταστρέφουν τον χόνδρο. . . .

Η θεραπεία με οξύ συνταγογραφείται μόνο όταν εξαλείφεται η έξαρση - η αρθρίτιδα.

Φυσιοθεραπεία

Μια πορεία ασκήσεων φυσιοθεραπείας θα φέρει θετικά αποτελέσματα μόνο εάν συνταγογραφήθηκε από γιατρό μετά από πλήρη μελέτη του ιατρικού ιστορικού και όλες οι ασκήσεις πραγματοποιούνται υπό την επίβλεψη ειδικού.

Η αυτοθεραπεία συχνά οδηγεί σε επιδείνωση της κατάστασης των αρθρώσεων. Η θεραπεία άσκησης διορίζεται για τους ακόλουθους σκοπούς:

• επιβράδυνση της ανάπτυξης ακαμψίας.
• πρόληψη περαιτέρω καταστροφής του χόνδρινου ιστού.
• εξάλειψη του μυϊκού σπασμού, που οδηγεί σε πόνο.

Φυσιοθεραπεία

Ως πρόσθετη θεραπεία, μπορούν να συνταγογραφηθούν διάφορες διαδικασίες: ηλεκτροφόρηση, βελονισμός, θεραπεία με λέιζερ, UHF, καθώς και διαδυναμικά ρεύματα. Το τοπικό μασάζ θα δώσει επίσης καλό αποτέλεσμα.

Η φυσιοθεραπεία στοχεύει στη μείωση της σοβαρότητας του πόνου, στην εξάλειψη της φλεγμονής, στην ομαλοποίηση των μεταβολικών διεργασιών μέσα στην προσβεβλημένη άρθρωση και στην αποκατάσταση της φυσιολογικής λειτουργίας της.

ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ! Είναι σημαντικό ο ασθενής να παρακολουθεί τη διατροφή του και να αποφεύγει την έντονη σωματική άσκηση.

Πρόβλεψη. Προφύλαξη

Με προχωρημένο στάδιο της νόσου, οι προβλέψεις είναι απογοητευτικές. Επομένως, συνιστάται εάν εμφανιστούν ακόμη και μικρά συμπτώματα αρθροπάθειας, να συμβουλευτείτε έναν γιατρό για συμβουλές.

Τα άτομα που διατρέχουν κίνδυνο (ηλικιωμένοι, αθλητές, καθώς και υπέρβαρα άτομα) πρέπει να ακολουθούν τις συστάσεις του γιατρού και να τηρούν τους ακόλουθους κανόνες:

1. Τρώτε σωστά και ελέγξτε το βάρος σας. Ακολουθήστε μια δίαιτα απώλειας βάρους όπως χρειάζεται.
2. Μειώστε το φορτίο στις αρθρώσεις ενώ παίζετε αθλήματα, παρακολουθήστε το συνεχώς.
3. Έγκαιρη θεραπεία μολυσματικών ασθενειών, αποτρέποντας τη μετάβασή τους στο χρόνιο στάδιο.
4. Ξεκουραστείτε επαρκώς, αποφύγετε αγχωτικές καταστάσεις αν είναι δυνατόν.
5. Αυξήστε τις προστατευτικές λειτουργίες του σώματος (παίρνετε περιοδικά βιταμίνες, ιδιοσυγκρασία).
6. Αποφύγετε την υποθερμία του σώματος, ιδιαίτερα των κάτω άκρων.